درمان استاندارد برای سکته مغزی ایسکمیک در سه تا چهار و نیم ساعت اول پس از بروز علائم، فعال‌کننده پلاسمینوژن بافت داخل وریدی (IV tPA) است که لخته خون را حل می‌کند.
در طول ترومبکتومی، جراح یک کاتتر را از میان شکافی در کشاله ران بیمار وارد کرده و آن را از میان جریان خون، به مغز می‌فرستد؛ سپس از دستگاه متصل به کاتتر برای گرفتن و حل لخته خون استفاده کرده و آن را با خود از میان شکاف بیرون می‌کشد.
درمان IV tPA تنها گزینه تائید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای سکته مغزی ایسکمیک است، اما استفاده از ترومبکتومی تنها در کارآزمایی‌های بالینی مجاز است.
پژوهش Swift Prime بطور تصادفی بیماران مبتلا به سکته ایسکمیک شدید را به دو گروه تقسیم کرد که گروه اول، تنها درمان IV tPA و گروه دوم، شش ساعت پس از آغاز علائم حمله، ترکیبی از درمان IV tPA و ترومبکتومی را دریافت کردند.
در کل تعداد 196 بیمار که شامل 98 بیمار در هر گروه بود، در 39 مرکز آمریکا و کانادا بین دسامبر 2012 تا نوامبر 2014 در این پژوهش شرکت کردند. محققان پس از 90 روز با استفاده از سنجش استاندارد، به ارزیابی سطح ناتوانی هر بیمار پرداختند.
این پژوهش نشان داد که بیمارانی که هر دو درمان IV tPA و ترومبکتومی را دریافت کرده بودند، ناتوانی کمتری را در کل دوره سنجش نشان دادند و استقلال عملکرد آن‌ها 60 درصد در مقایسه با 35.5 درصد بیمارانی بود که فقط IV tPA دریافت کرده بودند.
محققان همچنین دریافتند که بیمارانی که ترومبکتومی شده بودند، نرخ جریان خونی مغزی بهتری داشتند: 82.8 درصد از این بیماران پس از 27 ساعت از دریافت درمان، 90 درصد جریان خوب بهتری داشتند و در مقابل، جریان خون بیمارانی که تنها IV tPA دریافت کرده بودند، 40.4 درصد ارتقا یافت.
به گفته محققان، این یافته‌ها در چگونگی درمان انواع خاص سکته می‌توانند بسیار موثر باشند.
نتایج این تحقیق در مجله Medicine منتشر شده است.
