23 آذر 1392
برای خلق بسیاری از دستاوردهای تکنولوژیک، به خصوص در حوزه هوا فضا، یکی از الهام بخش ترین منابع موجود، جانوران پیرامون ما هستند. موجوداتی که در طول هزاران سال تکامل پیدا کرده و به سیستم هایی تمام عیار تبدیل شده اند.
طبق یک قانون نانوشته، هر گاه مهندسان بخواهند به ساخت هواپیما، هلیکوپتر، یا هر ماشین پرنده ای دست بزنند یا سیستم های موجود را اصلاح کنند، اول از همه سراغ ساختار فیزیکی و شیوه عمل پرندگان و حشرات پرنده رفته و از آن ها الهام می گیرند.
اما ظاهراً محققان دانشگاه نیویورک قصد دارند مسیر نامتداولی را پیش گرفته و یک موجود آبزی و شناور را برای ساخت یک ربات پرنده، منبع الهام خود قرار دهند.
حرکات این ربات پرنده درست مانند یک عروس دریایی است، با این تفاوت که "عروس دریایی پرنده" به کمک چهار بال خود، به جای آب دریا، هوای اطراف را به سمت پایین هول داده و خود را به سمت بالا می کشد.
با این وجود، بر اساس مهندسی مکانیک، جا به جایی در آب و حرکت در هوا دو مقوله جدا به حساب می آیند و همین مسئله چالش های جدیدی را پیش روی محققان قرار داده.
عروس دریایی طراحی شده توسط محققان دانشگاه نیویورک زیاد هم هوشمند نیست. اساساً وقتی صحبت از ربات پیش می آید، هوشمند بودن تنها بخشی از کل ماجرا است.
عروس دریایی پرنده طی فرایند بسیار ساده ای در هوا معلق و ثابت می ماند. همین طراحی ساده برای بسیاری از مکانیزم های مورد نظر دانشمندان ایده آل است. به طور مثال صدها ربات کوچک و پرنده را در نظر بگیرید که در سرتاسر یک شهر، تا ساعت ها در یک ارتفاع خاص پرواز کرده و سطوح آلودگی هوا را اندازه بگیرند. چه رباتی بهتر از عروس دریایی پرنده!؟!
گاهی نگاه کردن به یک موضوع، خارج از چهارچوب متداول، راه حل های نابی را پیش پای ما می گذارد.
