روانشناسان می‌گویند: در درمان اجتماع‌هراسی، رفتاردرمانی روش موثرتری نسبت به مصرف داروهای افسردگی است.
متخصصان در بررسی مجدد 101 مطالعه آزمایشگاهی دریافتند که تکنیک «رفتاردرمانی شناختی» و گفتاردرمانی اغلب در درمان مبتلایان به ترس از اجتماع موثرتر است. ترس از اجتماع اختلالی است که موجب می‌شود فرد از مورد قضاوت قرار گرفتن از سوی دیگران واهمه داشته باشد یا از حضور در اجتماع خجالت‌زده شود.
تاکنون روانپزشکان برای درمان این اختلال رفتاری برای بیمار مصرف داروهای افسردگی را تجویز می‌کردند اما مطالعات جدید حاکی از آن است که رفتاردرمانی شناختی می‌تواند تاثیر بیشتری در درمان این اختلال داشته باشد.
«ایوان مایو ویلسون»، متخصص دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور که سرپرستی این مطالعه را برعهده داشته گفت: داروهای افسردگی همچون «پاکسیل»، «پروزاک» و «زولوفت» می‌توانند علائم اضطراب اجتماعی را کاهش دهند اما مصرف آنها در عین حال با عوارض جانبی همچون مشکلات خواب و اختلالات جنسی همراه است.
همچنین به گفته این متخصص، در شیوه رفتاردرمانی شناختی بیمار مهارت‌هایی را آموزش می‌بیند که می‌تواند آنها را پس از اتمام دوره درمان نیز به کار گیرد.
موسسه ملی سلامت آمریکا در بررسی‌های خود اعلام کرده است: حدود 15 میلیون فرد بزرگسال در این کشور به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستند. این بیماری از حالت خجالتی بودن فراتر است و موجب می‌شود در روند تحصیل و توانایی فرد در کار کردن یا رابطه برقرار کردن با دیگران مشکل ایجاد شود.
به گزارش ایسنا به نقل از هلث دی نیوز، مایو ویلسون همچنین اظهار داشت: در روش رفتاردرمانی شناختی هدف آن است تا به افراد مبتلا به اجتماع‌هراسی کمک شود که الگوهای فکری خود را تغییر دهند و نسبت به موقعیت‌هایی که ترس آنان را موجب می‌شوند واکنش بهتری داشته باشند.
