«خوب بودن در کسب و کار بهترین نوع هنر است. پول درآوردن هنر است. کار کردن نیز هنر است. و کسب و کار خوب بهترین نوع هنر است.»
اندی وارهول یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین هنرمندان نیمه دوم قرن بیستم به حساب میآید و برخی از مشهورترین تصاویر تمام دورانها را خلق کرده است.وارهول با به چالش کشیدن دیدگاه ایدهآلیستی و احساسات شخصی حاصل از سبک آبستره، فرهنگ عامه و فرآیندهای تجاری را وارد هنر کرد تا کارهایی را تولید کند که برای مردم عام نیز جذابیت داشته باشد. او یکی از پایهگذاران اولیه جنبش هنر عام بود و با وسعت بخشیدن به ایدههای دوشامپ تعاریف اولیه هنر را زیر سؤال برد. ریسکهای هنری او و تجربه کردنهای متعددش با سوژهها و رسانههای مختلف او را تقریباً در هر شکلی از هنرهای تصویری پیشرو کرد. حس غیرمرسوم وی از سبکها و دوستان و اطرافیان مشهورش باعث شدند او به جایگاه یک سوپر استار که همیشه آرزویش را داشت برسد.
اندی وارهول حتی قبل از آنکه هنرش را برای عرضه به گالریها آماده کند، یکی از موفقترین و پر درآمدترین تصویرسازان نیویورک بود.با این وجود تصاویر چاپشده وی از مرلین مونرو و قصههای روزنامهای فوقالعادهاش به سرعت با مفهوم هنر عام برابر شد. او از فقر و گمنامی یک خانواده مهاجر از اروپای شرقی در پیتسبورگ، به اسطورهای کاریزماتیک برای اهالی نیویورک تبدیل شد و نهایتاً جایگاهش را در بین حلقه بزرگان اجتماع زمان خود پیدا کرد. برای بسیاری اوج گرفتن او نمایانگر یکی از اهداف هنر عام یعنی آوردن سبکها و سوژههای پاپ به سالنهای مختص هنر فاخر بود. بالا رفتن او از پلههای محبوبیت نشاندهنده نوع جدیدی از شهرت برای یک هنرمند بود.
به تازگی مشخص شده است که تصویرسازیهای اولیه تجاری و تبلیغاتی وارهول زمینهای بوده تا وی یاد بگیرد که چگونه سلیقه عام را در دست بگیرد. طرحهای او معمولاً کمیک، تزئینی و خیالبافانه بود و زبان آنها کاملاً با روح سرد و غیرشخصی هنر پاپ وی تفاوت داشت.
اندی وارهول نه تنها آثار دیگران را به تولید انبوه میرساند بلکه میخواست کارهای عوامانه خودش را نیز به تولید انبوه برساند. در نتیجه او در سال ۱۹۶۳ استودیوی The Factory را تأسیس کرد. این استودیوی هنری جایی بود که وی «کارگران هنری» را به شکلی عجیب به کار میگرفت تا پوسترها و محصولات چاپی را علاوه بر مثلاً کفشهایی که توسط هنرمندان طراحیشده بودند، به تولید انبوه برسانند.