والدینی که هم فرزند دختر دارند و هم پسر، می دانند که رشد پسران ودختران ، با سرعتی کاملا متفاوت از هم صورت می پذیرد. اینکه والدین از وجود این تفاوت ها آگاه شوند ، مسیر راه تربیت را برایشان هموارتر می سازد .
مغز پسران، به گونه ای دیگر تکامل یافته است
نیم کره راست مغز در پسران ، سریعتر از نیم کره چپ رشد می کند وارتباط داخلی بیشتری در خود نیم کره راست برقرار می شود تا بین دو نیم کره.
دردختران ، هر دو نیم کره مغز به طور یکنواخت رشد می کند، و این چیزی است که این امتیاز را برایشان دربردارد ، تا نسبت به پسران ، از توانایی های بیشتری برخوردار باشند. از آن جا که درمغزدختران ، پیوند بیشتری بین دونیم کره مغز وجود دارد و جسم پینه ای مغز آنان ، ضخیم تر از جسم پینه ای مغز پسران است ، تعداد دخترانی که بتوانند با هر دو دست کار کنند خیلی بیشتراست .
بررسی های انجام شده بر روی کودکان ونوجوانان بین پنج تا هجده ساله نشان می دهد که پسران عملا می توانند بهتر از دختران هدفی را با پرتو نور بزنند، چیزی را براساس یک نقشه از پایین تا بالا بازسازی کنند، تعداد اشیای سه بعدی را کنار هم بچینند ومسایلی راکه به تفکر ریاضی نیاز دارد، حل کنند. تمام این توانایی ها حداقل در 80 درصد تمام مردان وپسران در نیم کره راست مغز قرار گرفته است.
پسران، قدرت عینی و دختران، قدرت ذهنی دارند
مغز دختران برای واکنش نسبت به انسانها وچهره ها برنامه ریزی شده است، درحالی که مغز پسران نسبت به اشیا واشکال آنها واکنش نشان می دهد. مطالعه برروی نوزادانی که از چند ساعت تا چند ماه سن داشتند، به طور روشن به یک نکته اشاره می کند. پسران از اشیا خوششان می آید، دختران از انسان ها. سنجش علمی تفاوت جنسیت نشان می دهد که تفاوتهای موجود در شبکه بندی مغز دختران وپسران ، سبب می شوند که آنان درک متفاوتی از دنیا داشته باشند. نوزادان مونث به سمت چهره ها گرایش پیدا می کنند ودو تا سه برابر بیشتر از نوزادان مذکر ارتباط بصری برقرار می کنند. نوزاد مذکر ، علاقه ی بیشتری به اشیای در حال حرکت با اشکال وطرح های نامنظم نشان می دهد.
دختران در دوازده هفتگی می توانند عکس افراد خانواده را از غریبه ها تشخیص دهند، در حالیکه پسران نمی توانند. درازای آن، پسران بهتر می توانند یک اسباب بازی گمشده را پیدا کنند.این تفاوت ها آشکار است وقبل از آنکه شرایطی از سوی جامعه ایجاد شود، ظاهر می شوند.
بچه های پیش
درحالی که پسران از آن یک مسابقه ترتیب می دهند که هر کس سعی می کند، ساختمانی بزرگ تر وبلند تر از پسر کنار دستی اش بنا کند.پسران می دوند، می پرند، با یکدیگر کتک کاری می کنند وادای هواپیما وتانک را در می آورند.
در دوره های پیش دبستانی ، دختر تازه وارد ، از سوی دیگر دختران پذیرفته می شود وهمه خیلی زود اسم او را یاد می گیرند.درحالی که یک پسر تازه وارد ، معمولا از سوی پسران دیگر نادیده گرفته می شود وفقط زمانی عضو گروه می شود که دیگران به ترتیب سلسسله مراتب براین عقیده باشند که او ممکن است به درد بخورد.درپایان روز تعداد کمی از پسران اسم فرد جدید یا دیگرخصوصیات او را به یاد می آورند.
اگر به دختربچه چهارساله ای یک خرس عروسکی یا یک اسباب بازی هدیه بدهید، آن را بهترین دوست خود می کند. اما اگر همان اسباب بازی را به یک پسربچه بدهید ، ممکن است آن را تکه تکه کند تا دریابد که چگونه کار می کند وهمان طور تکه تکه رها می کند وسراغ اسباب بازی دیگری می رود تا آن راهم از هم باز کند.
پسران رقابت می کنند، دختران همکاری
گروه دختران ، همکار هستند ونمی توان در میانشان سرکرده ای را یافت. دختران حرف می زنند تا درجه عضویتشان را به نمایش بگذارند وهر دختر معمولا یک دوست صمیمی دارد که با او تمام اسرارش را در میان می گذارد.آنان با دختری که حالت رهبری به خود می گیرد، با فاصله برخورد می کنند . به این ترتیب که به او می گویند: "فکر می کنه حالا واسه خودش کسی یه" یا "فکر می کنه می تونه به ما دستور بده". گروه پسران سلسله مراتب ورییسی دارد که او را می توان به راحتی با کلام خاصش شناخت. هریک از پسران برای کسب موقعیت بالاتر در گروه می جنگد. قدرت وموقعیت در هر گروه ، ارزش بالایی دارد. یک پسر می تواند آنها را اصولا به کمک مهارت یا دانش خاص یا حتی توانایی اش به دست آورد ودیگر پسران را با کلمات یا ابهت به احترام وادارد. دختران دوست دارند با معلم ها ویا دوستانشان ارتباط برقرار کنند، درحالی که پسران اقتدار معلم ها را به چالش می کشند.
چرا پسران عصبی تر هستند؟
تستوسترون، هورمون موفقیت، توانایی وقابلیت رقابت است، اما درجای نامناسب از مردان وجانوران مذکر، بمب ساعتی می سازد.اکثر پدرومادران از اشتهای ناب وسیری ناپذیر پسرهایشان برای تماشای فیلمهای حادثه ای خبردارند. تمام صحنه های خشن را با جزییات آن به خاطر سپرده ودرهر لحظه آن را به یاد می آورند. دختران معمولا تمایلی به تماشای چنین فیلمهایی ندارند.
تحقیق دانشگاه سیدنی نشان داد که 74 درصد پسران وقتی دریک بحران درگیر می شوند، به طور مثال درگیری درحیاط مدرسه، برای حل مشکل از خشونت کلامی وفیزیکی استفاده می کنند، درحالی که 78 درصد دختران ، خود را از سرراه بحران کنار می کشند یا سعی می کنند با گفت وگو وضعیت را آرام سازند.
