دانشمندان دانشگاه استنفورد هشدار داده‌اند، کاهش و افول تعداد حیوانات می‌تواند منجر به ششمین رویداد انقراض جمعی بیولوژیکی جهان شود که این بار مقصر آن نه یک شهاب‌سنگ، بلکه انسانها خواهند بود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، حدود 65 میلیون سال قبل هنگامی که دایناسورها منقرض شدند، 75 درصد گونه‌های جهان با آنها از بین رفتند. این پنجمین و آخرین رویداد انقراض جمعی جهان محسوب می‌شد.
محققان در مقاله‌ای که در مجله ساینس منتشر شده، اظهار کردند: تاثیرات انسانی بر تنوع زیستی حیوانی یک شکل کمتر شناخته‌شده از تغییر زیست محیطی جهانی است. در میان مهره‌داران روی زمین، 322 گونه از سال 1500 میلادی تاکنون منقرض شده‌اند و جمعیت گونه‌های باقیمانده نشان‌دهنده میانگین 25 درصد کاهش در میان آنها است.
به گفته دانشمندان، یک سوم تمام مهره‌داران در معرض تهدید و خطر انقراض قرار دارند.
چندین محرک طولانی‌مدت برای آنچه محققان «Defaunation» - کاهش گونه‌های حیوانی – وجود دارند. این پژوهش به برداشت بیش از حد، تخریب زیستگاهها و تاثیرات گونه‌های مهاجم به عنوان تهدیدات دنباله‌دار اشاره کرده، اما متذکر شده است که بزودی تغییرات آب‌وهوایی ناشی از فعالیتهای انسان جایگاه اول محرک کاهش گونه حیوانی را در اختیار خواهد گرفت.
بیماری‌هایی که از عوامل بیماری‌زای معرفی شده توسط انسان ایجاد می‌شوند، یکی دیگر از تهدیدات رو به رشد هستند.
حیوانات بزرگ – موسوم به megafauna و از جمله فیلها، کرگدن‌ها، خرسهای قطبی و گونه‌های بی شمار دیگر در سراسر جهان – با بالاترین نرخ کاهش روبرو شده‌اند، روندی که با وقایع انقراض قبلی منطبق است.
حیوانات بزرگتر از نرخ رشد جمعیت پائینتر و تولد فرزندان کمتر برخوردارند. آنها به زیستگاههای بزرگتر برای حفظ ماندگاری جمعیت خود نیاز دارند. اگرچه این حیوانات درصد کمی از گونه‌های در خطر انقراض را در بر می‌گیرند، فقدان آنها می‌تواند تاثیراتی را که ثبات سایر حیوانات و در مواردی حتی سلامت انسان را به خطر خواهند انداخت، در پی داشته باشد.
به گفته محققان، برای اجتناب از وقوع ششمین انقراض جمعی باید حفاظت شدیدتری اعمال شده و برای مثال گونه‌ها را برای کمک به آنها در تطابق یافتن با تغییرات آب‌وهوایی منتقل کرد.
