بر اساس یافته‌های تحقیقاتی جدید در دانشگاه استنفورد، بیماری اسکیزوفرنی بیشتر زاییده فرهنگ است و در فرهنگ‌های مختلف نمودهای متفاوتی دارد.
به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، افرادی که از اسکیزوفرنی رنج می‌برند، می‌توانند صداهای تخیلی چنان وحشتناکی بشنوند که آن‌ها را دچار تروما کند. بر اساس مطالعه جدید، این صداها می‌توانند توسط فرهنگ‌ها شکل گیرند و فرهنگ‌های غربی رخدادهای بیمارگونه بسیار آزاردهنده‌تری را تجربه می‌کنند.
اسکیزوفرنی نوعی اختلال مغزی شدید است که موجب می‌شود افراد صداهایی را بشنوند که دیگران نمی‌شوند و این موضوع بر یک درصد جمعیت جهان بالای سن 18 سال اثر می‌گذارد.
به گفته پژوهشگران، بسیاری از افراد در فرهنگ‌های غربی شنیدن صداهایی را گزارش کرده‌اند و مدعی شده‌اند افراد دیگر ذهن‌هایشان را می‌خوانند، افکارشان را کنترل می‌کنند یا در حال توطئه‌چینی برای قتل آن‌ها هستند. این در حالی است که بر اساس مطالعه دانشمندان دانشگاه استنفورد، در افریقا و هند این صداهای توهمی بی‌ضرر و حتی تفریحی به حساب می‌آیند.
پروفسور تانیا لوهرمان در این مطالعه با 60 فرد بزرگسال مبتلا به اسکیزوفرنی مصاحبه کرد که 20 تن از آن‌ها اهل سان ماتئوی کالیفرنیا، 20 تن اهل آکرای غنا و 20 نفر هم اهل Chennai هندوستان بودند. در مجموع، 31 زن و 29 مرد با میانگین سنی 34 سال حضور داشتند و از آن‌ها درباره رابطه‌شان با صداهای تخیلی سوال شد.
در حالی که بسیاری از سوژه‌های افریقایی و هندی تجارب مثبتی را با این صداها گزارش کرده بودند، حتی یک امریکایی دارای چنین تجربه مثبتی نبود و در واقع، سوژه‌های امریکایی تجاربی نفرت‌انگیز و خشن را با این صداها داشتند؛ به طور مثال، آن‌ها از این صداها به عنوان اعلام مجادله یا جنگ یاد کردند.
امریکایی‌ها اکثرا نمی‌دانستند چه کسی با آن‌ها صحبت می‌کرد و روابط شخصی کمتری با این صداها داشتند، اما در میان هندی‌ها بیش از نیمی از آن‌ها صداهای بستگان یا اعضای خانواده را می‌شنیدند که آن‌ها را درباره انجام کاری موعظه می‌کردند.
هندی‌ها همچنین صداهای تهدیدآمیز کمتری نسبت به امریکایی‌ها می‌شنیدند و در نهایت تعداد کمی از آن‌ها این صداها را از لحاظ مشکل روانی یا پزشکی توصیف کردند، در حالی که تمامی امریکایی‌ها توصیفی بیمارگونه از چنین صداهایی داشتند.
در جایی مانند آکرای غنا که در فرهنگ آن مردم می‌پذیرند ارواح بی‌جسم می‌توانند صحبت کنند، سوژه‌های معدودی صداهایشان را از لحاظ بیماری مغزی توصیف کردند. در مطالعه انجام‌شده، هنگامی که افراد درباره این صداها صحبت می‌کردند، 10 نفر از آن‌ها این تجربه را کاملا مثبت می‌دانستند.
این تفاوت شاید به این دلیل باشد که اروپایی‌ها و امریکایی‌ها تمایل دارند خود را افرادی بپندارند که دارای هویت فردی هستند در حالی که خارج از دنیای غرب، افراد ذهن و روح خود را با دیگران و روابط با آن‌ها در هم‌تنیده می‌انگارند. در امریکا صداها مزاحم و تهدیدی برای دنیای خصوصی فرد بودند و صداهایی که نمی‌توان آن‌ها را کنترل کرد اما در هند و افریقا، سوژه‌ها از این صداها آزاری نمی‌دیدند.
در حالی که هیچ درمانی برای اسکیزوفرنی وجود ندارد، این تحقیق شیوه‌هایی را پیشنهاد می‌دهد که بیماران را به گسترش روابط با اصوات تخیلی و مفیدبودن این رابطه ترغیب می‌کند.
