مهشید میرمعزی معتقد است نوشته‌های یک‌دقیقه‌ای در شبکه‌های مجازی و لایک‌های زیاد این‌گونه نوشته‌ها حتی بدون خواندن آن‌ها سمبول و نشانه‌ای برای کتاب نخواندن ماست.
این مترجم درباره تأثیر استفاده از اینترنت و فضای مجازی در جایگاه کتاب و کتاب‌خوانی به خبرنگار کتاب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،گفت: وقتی به فضاهای مجازی سر می‌زنم به این نتیجه می‌رسم که سطح مطالعه برخی در حد سطح پست‌های فیس‌بوکی پایین آمده است، چون می‌بینم در این شبکه‌های اجتماعی دیگر کسی حوصله خواندن مقاله‌ها و متن‌های جدی را ندارد.
او در ادامه اظهار کرد: افراد بیش‌تر برای سرگرم شدن به این فضاها می‌آیند و گاه به‌قدری اشتباه دیکته‌ای و ویرایشی دارند که تعجب‌برانگیز است که همه این‌ها نتیجه کتاب نخواندن است. اما در عین حال تعداد لایک‌ها باعث ایجاد توهم در نویسنده می‌شود؛ در حالی‌که کافی است همان شخص با این توهم کتابی منتشر کند، آن وقت می‌بیند که کسی کتابش را نمی‌خرد.
میرمعزی درباره این‌که آیا در آینده کتاب الکترونیک جای کتاب کاغذی را می‌گیرد گفت: با توجه به مشکلات مالیِ خرید کتاب کاغذی و همچنین امکاناتی مثل در دسترس‌تر بودن کتاب الکترونیکی فکر می‌کنم در آینده طیف گسترده‌تری از کتاب الکترونیک استفاده کنند؛ البته جامعه ما هنوز با رسیدن به این نقطه فاصله بسیار دارد.
این مترجم افزود: چند سالی است که به علت سختی دسترسی و پُست، کتاب‌های زبان اصلی را از طریق آمازون می‌خرم. ضمن این‌که به این شکل ارزان‌تر هم تمام می‌شود. با این حال کتاب‌های خاص و خوب را حتما باید به شکل کتاب کاغذی خواند مثل فرهنگ‌ها، کتاب کوچه، حافظ و سعدی و غزلیات شمس. اما به نوستالژیک بودن کتاب و این‌که وقتی کتاب می‌خوانم حتما باید بوی کاغذ به مشامم بخورد هم معتقد نیستم.
او با بیان این‌که در زمینه استفاده از تکنولوژی برای کتاب الکترونیکی از دنیا عقب نیستیم، اضافه کرد: در حال حاضر برای کتاب الکترونیک فعالیت‌های زیادی شده است و ما از این نظر خیلی از غرب عقب نیستیم و اگر این اتفاق بیفتد فکر می‌کنم به توسعه کتاب‌خوانی کمک شود، ضمن این‌که برای محیط زیست هم خوب است. البته این موضوع هنوز در کشور ما آن‌قدر جا نیفتاده است که گمان می‌کنم به خاطر عادت است. ناشران نیز آرام آرام در حال رفتن به سمت نشر کتاب الکترونیک هستند و به‌زودی کتاب‌های الکترونیک خود را هم ارائه خواهند کرد.
مهشید میرمعزی استفاده از اینترنت و فضای مجازی را برای معرفی برخی از کتاب‌ها و به وجود آوردن اشتیاق برای خرید آن‌ها مثبت دانست و در عین حال گفت: البته این ایراد هم وجود دارد که فرد با خواندن بخش‌هایی از یک کتاب احساس کند دیگر ماجرا دستش آمده و نیازی به خرید آن ندارد و همین مسأله باعث شود که دیگر کتاب را نخواند، که این موضوع هم به این خاطر است که یاد گرفته‌ایم پست‌های یک‌دقیقه‌ای فیس‌بوکی بخوانیم نه مقالات جدی.
او همچنین گفت: کتاب نخواندن‌ها و پست‌های یک‌دقیقه‌ای باعث شده است که در فضای مجازی بدون این‌که نوشته کسی را بخوانیم آن را لایک کنیم و همین سمبول و نشانه‌ای است برای این‌که نشان بدهد ما حتی کتاب‌ها را هم نخوانده نقد می‌کنیم! در حالی‌که ما در کشور بیش‌تر از هرچیز منتقد داریم، اما در عین حال بیش‌تر از هرچیز به منتقد احتیاج داریم. اصلا همین کمبود منتقد جدی باعث شده است که هر کس هرچیزی دلش خواست به نویسندگان و مترجمان بگوید و این افراد هم آدم‌ها را در دسته‌بندی‌ها و تیم‌بازی‌ها گرفتار کنند، در حالی‌که همه این‌ها از کم خواندن‌های ماست چون کسانی که بیش‌تر می‌خوانند کم‌تر در محیط پرتنش و پرتوهین قرار می‌گیرند. هرکس بیش‌تر می‌خواند برخورد نرم‌تر و انسانی‌تری دارد، اما هر کس کم‌تر می‌خواند حمله‌هایش سهمگین‌تر است و بدی کار این‌جاست که هر کس کار می‌کند بیش‌تر از سوی این گروه در معرض حمله است.
میرمعزی در پایان گفت: مردم ایران خواننده‌های باشعوری هستند و اگر کتاب خوبی منتشر شود، آرام آرام جای خود را بین آن‌ها باز می‌کند. مهم این است که ما هم از مجراهایی که می‌توانیم - حتی محیط فضای مجازی - آن‌ها را به کتاب خواندن ترغیب کنیم.
