وقتی که برنده بازی خودت می‌شوی
سال دوهزار، زیمبانک، بانک بزرگ زیمبابوه، تصمیم گرفت یک قرعه کشی بزرگ برگزار کند. بر اساس گزارش بی بی سی، همه کسانی که بیش از ۵۰۰۰ دلار زیمبابوه داشتند در این قرعه کشی شرکت داده می‌شدند. جایزه قرعه کشی صدهزار دلار زیمبابوه بود. مراسم بزرگی برگزار شد و همه برای قرعه کشی دعوت شدند. با هیجان کامل و نواختن موسیقی و مقدمه های طولانی، قرعه کشی انجام شد. می‌توانید حدس بزنید چه کسی برنده‌ی خوش شانس این قرعه کشی بود؟ بله! روبرت موگابه ریس جمهور این کشور. موگابه که سالیان سال، حاکمیت مطلق تمامیت‌خواهانه‌ای را به زیمبابوه تحمیل کرده است، حتی تحمل نداشت در حد یک مسابقه بخت آزمایی هم، کس دیگری را برنده این بازی ببیند! در آستانه‌ی دهمین دهه‌ی زندگی خود، هنوز هم نمی‌تواند لذت ساده‌ی بردهایی چنین کوچک را به مردم زیمبابوه، در ازاء لذت برد بزرگ سی ساله‌اش، هدیه کند.
پی نوشت اول: تمامیت خواهان و قدرت طلبان در همه جای جهان وجود دارند. قدرت و قدرت طلبی یکی از قدیمی‌ترین انگیزه‌های ما انسانهاست. اما قدرت طلبان هوشمند می‌دانند که راز حفظ قدرت، این است که بخش‌هایی از آن را هر چند کوچک، در اختیار دیگران بگذارند. راز تحمل تحمیل این است که دیگران، در بخش‌هایی از زندگی خود، هر چند کوچک، احساس تحمیل نکنند. اما دام تمامیت خواهی این است که «تمامیت خواه، تمامی فرصت‌ها و قدرتها را می‌خواهد نه اکثریت آنها را».
پی نوشت دوم: مدتی است سرگرم خواندن زندگی موگابه هستم. ما معمولاً زندگی انسانهای بزرگ یا مطرح را، در سالهای آخر عمرشان می‌خوانیم و به همین دلیل، قضاوت و تحلیل در مورد آنها دشوار می‌شود. شناخت قدرت خواهی و قدرت طلبی و مکانیزم‌های تثبیت آن، وقتی امکان پذیر است که داستان را از قدیم‌تر ببینیم. از آن روزهایی که موگابه، بت مردم زیمبابوه بود و قرار بود آنها را از استعمار سفیدپوستان نجات دهد…
