براي ارزيابي ميزان موفقيت يک سيستم استعداديابي دو نوع شاخص وجود دارد، شاخص هاي فردي که عملکرد فرد مورد نظر را پس از انتصاب به بخش هاي مورد نظر ارزيابي کرده و آن را با کيفيت عملکرد پيش بيني شده و مورد انتظار از او مقايسه مي کند و شاخص هاي کلي که به ارزيابي تعداد مناصب و شغل هاي مديريتي مي پردازد که توسط نامزدهاي ( استعدادهاي ) داخلي سازمان و از طريق سيستم هاي جانشين پروري و استعداديابي تکميل شده اند .
به عبارت ديگر دو شاخص براي سنجش موفقيت سيستم هاي جانشيني وجود دارد :
- تعداد پست ها و شغل هاي خالي مديريتي که توسط اعضاء خزانه استعدادها و ازطريق سيستم پر شده است .
- توفيق افراد منصوب شده از نظرحسن عملکرد و برآوردن انتظارات .
همچنين بايد با کمک شاخص هاي فرعي در اين مورد که همه پرسنل با استعداد از همه دواير و بخش ها امکان حضور در خزانه استعدادها را در فرصتي برابر با ديگران يافته اند هم اطمينان حاصل شود .
به هر حال از طريق اين شاخص هاي ارزيابي است که متوليان و حاميان سيستم هاي جانشين پروري و استعداديابي مي توانند به ميزان موفقيت آن پي ببرند. نسبت مديراني که از طريق اين سيستم ارتقاء مي يابند در مقايسه با مديراني که از خارج سيستم رشد کرده يا از خارج از هر سازمان جذب و منصوب مي شوند هم يکي ديگر از شاخص هاي ارزيابي مورد علاقه حاميان و متوليان سيستم است .
